Richard Henkes urodził się w 1900 roku w dużej katolickiej rodzinie. Przez siedem lat uczęszczał do szkoły podstawowej w Ruppach, a ponieważ chciał zostać misjonarzem, w roku 1912 r. wstąpił do nowo powstałej szkoły średniej w Szensztat. W trakcie nauki, został powołany do wojska, ale nie musiał już iść na front. W 1919 r. jako absolwent liceum wstąpił do nowicjatu pallotynów w Limburgu, gdzie w 1925 roku przyjął święcenia kapłańskie. Od 1926 r. pracował jako nauczyciel i wychowawca w różnych szkołach pallotyńskich, najpierw na Zachodzie, zwłaszcza w domu nauki Schoenstatt, a od 1931 r. na wschodzie, na terenie ówczesnych Niemiec w Katscher (Kietrz), Frankenstein (Ząbkowice Śląskie) i Strandorf (Strahovice, dziś Czechy). Wkrótce po dojściu nazistów do władzy ojciec Henkes wystąpił przeciwko ideologii narodowo-socjalistycznej na kazalnicy i w szkołach za co był prześladowany przez gestapo. Po raz pierwszy przesłuchano go w 1937 r. z powodu kazania wygłoszonego w jego rodzinnej wiosce. Za drugim razem był sądzony przed specjalnym sądem we Wrocławiu za zniesławienie Hitlera. Wyrok nie został jednak ogłoszony na skutek amnestii, ogłoszonej po włączeniu Austrii do Rzeszy Niemieckiej. Po kazaniu w Branicach, w którym przeciwstawił nazistowskich oficerów z męczennikami z czasów rzymskich, ojciec Henkes został aresztowany 8 kwietnia 1943 w Raciborzu, a stamtąd 10 lipca przewieziony został do obozu koncentracyjnego w Dachau. Także tam prowadził życie religijne, dzielił się jedzeniem z innymi i głosił słowo Boże uwięzionym współbraciom. Po wybuchu epidemii tyfusu pod koniec 1944 r., ojciec Henkes zgłosił się na ochotnika, aby dołączyć do chorych w bloku 17 i opiekować się nimi. W połowie lutego 1945 r. sam zaraził się i w dniu 22 lutego 1945 zmarł. Po wojnie prochy zostały przywiezione do Limburga przez powracających pallotynów, gdzie odbył się uroczysty pogrzeb. Jego beatyfikacja miała miejsce 15 września 2019 r. w Limburgu.
