Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. 1Kor 12.12
Żaden człowiek nie jest samotną wyspą, ani żadna osoba nie jest samowystarczalna sama w sobie. Bóg stworzył świat z wielu istot, z których każda ma swoją własną kulturę, dary, skarby, wyjątkowość w swoim środowisku i bogactwo na swojej ziemi. Cóż za wspaniały Bóg, stworzył taki piękny świat!
Całe to piękno nie mogłoby być nigdy poznane ani docenione, gdybyśmy nie dzielili się nim między sobą poprzez turystykę, technologię, dialog, różne działania i uczestnictwo w kulturze danego kraju. Dlatego tak ważne jest dla nas akceptacja różnorodności kultur, które żyją na naszej planecie. W Ameryce Środkowej kultura Majów ma wieczny wpływ na naszą ziemię. Afrykańczycy dają nam dynamiczną muzykę i folklor. Metysi tańczą swoje egzotyczne tańce przy dźwiękach marimby, a w kraju wielu innych kultur muzyka, pieśni, taniec, język i twórcza działalność każdej z nich tworzy kalejdoskop świecących gwiazd naszej ziemi. Pośród całego tego piękna nieskończona miłość Boga przyciąga wszystkich do siebie. Jakiego dobrego Boga mamy.!
W prawdziwym dialogu poznajemy poglądy innych, jak również my sami wnosimy wkład w ich poglądy. W prawdziwym dialogu wzrastamy w szacunku i uznaniu dla naszej własnej kultury, ale także dla różnych kultur, które nas otaczają. W prawdziwym dzieleniu się stajemy w zachwycie nad pięknem kultury innych. Jakże wspaniały świat kulturowy Bóg stworzył dla swoich dzieci.
Przyroda rozwija się, natura kolorowo wybucha, a ludzie ziemi stają się największymi zasobami świata. Jakiemu wspaniałemu Bogu służymy!
W prawdziwym dialogu rozwijamy zaufanie, a także szacunek dla pomysłów innych. To pozwala ludziom różnych kultur poczuć się swobodnie i uświadomić sobie, że we wszystkich kulturach jest piękno. Jeśli nie jesteśmy pod presją, aby dzielić się lub czuć się gorszymi, wtedy nasze zahamowania przestają istnieć. Rodzi się nowe życie, nowa radość, nowe zajęcia, które pomagają nam nadal kochać, doceniać i zachowywać podziw dla piękna innych kultur. Wszystkie kultury są unikalne, wyjątkowe i jedyne w swoim rodzaju. Dlatego też konkretne rozwiązania nie są związane z żadną jedną kulturą. Poprzez swobodną dyskusję i szacunek dochodzi się do konsensusu, który jest korzystny dla wszystkich. Nie ma potrzeby walki o władzę, czy to polityczną czy duchową, czy też holistyczną. Żadna kultura, żaden przywódca, działacz polityczny, religijny samozwaniec nie może przypisywać sobie jedynej prawdy. Mała społeczność wioski, nieliczny naród, poprzez otwartą i szczerą dyskusję dochodzą do wspólnej prawdy, miłości i uczciwości. Świat nie jest już zamieszkiwany przez jedną społeczność. Najmniejsze kraje na świecie szczycą się różnorodnością kultur, które ubogacają piękno tego kraju. W ten sposób poszczególne kultury tworzą swój własny sposób rozumowania, który może nie pochodzi z wiedzy książkowej, ale z własnego doświadczenia. Z korzyścią dla nas jest skorzystanie z głębokiego bogactwa wiedzy, którą różne kultury wnoszą do dyskusji przy stole negocjacyjnym lub dialogu. Pamiętajmy, że nasze rozumowanie nie jest zawsze poprawne. W dyskusji istnieją wartości, które mogą nie być akceptowane przez wszystkich, ale w otwartej dyskusji nawet te wartości będą omawiane i czasami akceptowane. Pośród całej tej otwartości nie zapominajmy, że ręka Boga prowadzi tam, gdzie my nie widzimy.
Marzenie o nowym społeczeństwie, w którym wszystkie kultury uzupełniają się wzajemnie i podnoszą poziom władzy, edukacji, spotkań towarzyskich, sportu oraz wszystkich innych dziedzin musi zdążać do takiego rozwoju kiedy akceptujemy i uzupełniamy się nawzajem, aby zbudować nowe społeczeństwo pełne szacunku, społeczeństwo różnorodne i międzykulturowe. Może to potrwać długo, ale w niektórych małych skupiskach naszego społeczeństwa nauczyciel z plemienia Majów jest dyrektorem szkoły podstawowej w swojej wiosce, ale dlaczego nie dyrektorem wiodącej szkoły średniej w głównym mieście naszego kraju?
Przyglądając się kulturze, uświadommy sobie, że kultura „przepływa” przez nasze życie jak strumień krwi w człowieku. Zmienia nasz sposób życia, myślenia, jedzenia. Krótko mówiąc, przepływa przez całe nasze życie i czyni nas tym, kim jesteśmy. Jakże pięknie byłoby, gdyby każdy mężczyzna i każda kobieta czuli się kulturowo akceptowani, kulturowo równi w dialogu z ludźmi innych kultur, aby z pewnością siebie i śmiałością mogli zabierać głos w różnych dyskusjach.
Ten nowy świat może stać się rzeczywistością tylko wtedy, gdy uznamy, zaakceptujemy i będziemy współdziałać z różnymi kulturami. Tylko wtedy, gdy będziemy autentycznie współpracować ze wzajemną akceptacją i uświadomieniem sobie naszych różnic. Wtedy będziemy mogli zacząć akceptować i doceniać siebie nawzajem. Wówczas zaczniemy akceptować siebie nawzajem jako towarzyszy wspólnej podróży. Kiedy pracujemy i prowadzimy dialog, zaczynamy uznawać wielkość każdej kultury. Kiedy zaczynamy to dostrzegać, zaczynamy akceptować ludzi z innych kultur jako naszych prawdziwych przyjaciół.
PYTANIA:
- Dlaczego jest tak, że w niektórych państwach są pewne obszary kraju, które przewidziane są do osiedlania się i budowania swoich domów dla mniej społecznie akceptowanych kultur, podczas gdy inni z wyższej sfery mają zapewnione bardziej malownicze obszary?
- Czy możemy uczciwie powiedzieć, że jednakowo traktujemy dzieci ze wszystkich grup kulturowych w prowadzeniu zabaw szkolnych lub zajęć sportowych?
- Czy prowadzimy otwartą dyskusję, czy też wybieramy, kto będzie w niej uczestniczył?
- Jakie starania podejmujemy, aby umożliwić otwartą dyskusję w Kościele lub w naszych środowiskach, gdy pojawiają się ważne i trudne pytania?
Siostra Consuelo Burgos, Belize