25 lipca 2024

Celebracja Eucharystyczna w ramach przygotowań do Kongresu Generalnego ZAK
Kościół San Salvatore in Onda, Rzym, 24 lipca 2024 r.

 

Temat: „Prosimy o to przez wstawiennictwo Maryi, Królowej Apostołów, św. Wincentego Pallottiego, naszych Błogosławionych Męczenników i bł. Elżbiety Sanny”.

Drodzy Bracia i Siostry z Rodziny Pallotyńskiej,

Zbliżamy się do końca cyklu refleksji i modlitwy Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego w ramach przygotowań do Kongresu Generalnego. W najbliższy czwartek rozpoczynamy IV Kongres Generalny Zjednoczenia z udziałem około 185 osób pochodzących z wielu różnych krajów. Stąd tematem wybranym do dzisiejszej refleksji jest zakończenie modlitwy w intencji Kongresu Generalnego: „Prosimy o to przez wstawiennictwo Maryi, Królowej Apostołów, św. Wincentego Pallottiego, naszych Błogosławionych Męczenników i bł. Elżbiety Sanny”. Modlimy się o błogosławieństwo naszych patronów i świętych dla nadchodzącego Kongresu i w życiu całego Zjednoczenia.

Jak sugeruje główny temat Kongresu Generalnego, dążymy do odnowienia pasji św. Wincentego Pallottiego i jego charyzmatu. Wierzymy, że taki świeży entuzjazm musi być głęboko zakorzeniony w Chrystusie. Statut Generalny ZAK (nr 19) potwierdza tę prawdę bardzo wyraźnie: Specyficzna duchowość Zjednoczenia wyraża się w naśladowaniu Chrystusa, Apostoła Ojca Przedwiecznego. Żyjąc w duchu wiary i miłości, członkowie Zjednoczenia trwają w jedności z Chrystusem ukrzyżowanym i zmartwychwstałym, obecnym pośród nich (por. Mt 18, 20); starają się naśladować Jego miłość względem Ojca i względem wszystkich ludzi i pragną jak najdoskonalej urzeczywistniać w dzisiejszym świecie Jego styl życia i apostolstwa.

Maryja, Królowa Apostołów i nasza formacja w Wieczerniku, pod Jej macierzyńską opieką, odgrywają znaczącą rolę w tej duchowej drodze, jak ponownie stwierdza Statut Generalny (nr 20): Członkowie Zjednoczenia, w jedności z Maryją Królową Apostołów, angażują się w przygotowanie Chrystusowi drogi w sercach ludzi. Tak jak w Wieczerniku, jednoczą się z Nią na modlitwie dla uproszenia mocy Ducha Świętego (por. Dz 1, 13-14), aby ich uzdolnił do przyjmowania i ofiarowywania tej miłości, która wszystko odnawia (por. Ps 104, 30).
Św. Wincenty Pallotti jest naszą duchową inspiracją i nauczycielem w stawaniu się misyjnymi uczniami Jezusa, jak wskazuje Statut Generalny: „… Podobnie jak św. Wincenty Pallotti, członkowie Zjednoczenia całym sercem pozwalają się przeniknąć nieskończoną miłością Boga (por. Mk 12,30), oddają się życiu służby i wypełnianiu Jego woli, która objawia się im przede wszystkim poprzez Pismo Święte, nauczanie Kościoła i znaki czasu” (por. nr 18).

Należy zauważyć, że w zamyśle Pallottiego Zjednoczenie miało służyć misji Jezusa Chrystusa. Pallotti założył je, aby służyło Kościołowi, jako narzędzie powszechnej jedności (por. Statut Generalny n. 21).

Dzisiejsze pierwsze czytanie mówi o wezwaniu proroka Jeremiasza (1, 1-10). To czytanie przypomina nam, że my również zostaliśmy powołani i wybrani przez Boga jeszcze przed naszym narodzeniem. Ten, który nas powołał, dał nam również dary niezbędne do wypełnienia naszej misji.

Wszyscy wiemy, że chrzest jest fundamentem życia chrześcijańskiego. To właśnie ten sakrament czyni nas dziećmi Bożymi z tą samą godnością i odpowiedzialnością. Nasz święty Założyciel poszedł jeszcze dalej. Dla Pallottiego fakt, że wszyscy jesteśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Boże, czyni nas równymi i nieskończenie godnymi przed Bogiem. W ten sposób Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego staje się komunią wszystkich wiernych. Stąd Statut Generalny stwierdza: Aby być członkiem Zjednoczenia, należy przeżywać swój chrzest jako powołanie duchowe i apostolskie zgodnie z zasadami wiary katolickiej (por. 26.a).

Z drugiej strony fragment Ewangelii mówi o Słowie Bożym i jego wpływie na serca ludzi. Odpowiedź na Bożą łaskę może się różnić w zależności od osoby, w zależności od jej wewnętrznej wolności do przyswajania wartości Ewangelii. Kiedy studiowałem w Instytucie Psychologii na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, przypominano nam, że podstawową chrześcijańską zasadą antropologiczną jest to, że każda osoba ludzka jest powołana do teocentrycznej transcendencji poprzez miłość. Jej wolność do takiej przemiany może być wspierana lub ograniczana przez szereg czynników psycho-społecznych. Dlatego dobra i skuteczna formacja oznacza zwiększenie wewnętrznej wolności człowieka, aby mógł pozytywnie odpowiedzieć na działanie łaski Bożej i zwiększyć swoją zdolność do interioryzacji wartości Ewangelii. Celem formacji musi być wytworzenie w naszym wnętrzu żyznego gruntu, który wyda sześćdziesięciokrotne lub stokrotne dobre owoce wtedy, gdy zasiane zostanie Słowo Boże.

To prowadzi nas do ważnego tematu formacji członków Zjednoczenia. Jeśli formacja ma mieć jakikolwiek trwały wpływ na osobę, musi być czymś głębokim, długotrwałym i intensywnym, zawsze otwartym na działanie Ducha Świętego. Szkolenia i spotkania mogą mieć pewne pozytywne skutki, ale mogą stać się wydarzeniem zmieniającym życie tylko wtedy, gdy staną się doświadczalne, zwiększając naszą wewnętrzną wolność, by odpowiedzieć na działanie Bożej łaski. Uczniowie Jezusa mieli osobiste doświadczenie Jezusa i towarzyszyli Mu. To uczyniło ich zaangażowanymi uczniami, którzy oddali nawet swoje życie za swojego Mistrza. Stąd pedagogika formacyjna członków Zjednoczenia musi poważnie naśladować duchowe i apostolskie itinerarium samego św. Wincentego Pallottiego. Codzienna Pamięć Praktyczna zaproponowana przez św. Wincentego ma być naszym praktycznym, codziennym przewodnikiem w naśladowaniu całego życia Jezusa Chrystusa.

Wreszcie, podążając za duchem obecnym Kościoła, zdajemy sobie sprawę, że właściwą drogą dla Zjednoczenia jest uczestnictwo w podróży synodalnej. Jest ona zgodna z samą naturą Zjednoczenia. Vademecum Synodu o synodalności (07.09.2021) wyjaśnia prawdziwą naturę synodalności w następujących słowach:

„Proces synodalny jest przede wszystkim procesem duchowym. Nie jest to mechaniczne gromadzenie danych ani seria spotkań i debat. Słuchanie synodalne jest ukierunkowane na rozeznanie. Wymaga od nas uczenia się i ćwiczenia sztuki osobistego i wspólnotowego rozeznawania. Słuchamy siebie nawzajem, naszej tradycji wiary i znaków czasu, aby rozeznać, co Bóg mówi do nas wszystkich. Papież Franciszek charakteryzuje dwa powiązane ze sobą cele tego procesu słuchania: „słuchać Boga, aby wraz z Nim usłyszeć wołanie Jego ludu; słuchać Jego ludu, aż będziemy w harmonii z wolą, do której wzywa nas Bóg”.

Tymi słowami zapraszam całą Rodzinę Pallotyńską do uczczenia naszego Założyciela i świętowania jego charyzmatu z odnowioną nadzieją i entuzjazmem. Niech Maryja, Królowa Apostołów, nasi błogosławieni męczennicy i błogosławiona Elżbieta Sanna otrzymają od Boga wszelkie potrzebne łaski. Amen.

Jacob Nampudakam SAC
Przewodniczący ZAK

 

👉 IV Kongres Generalny ZAK