14 lipca 2024
Celebracja Eucharystyczna w ramach przygotowań do Kongresu Generalnego ZAK
Kościół San Salvatore in Onda, Rzym, 10 lipca 2024 r.
Temat: „Spraw, abyśmy byli narzędziami pokoju i miłości, odzwierciedlając miłość Chrystusa w każdej sytuacji”
Drodzy Bracia i Siostry z Rodziny Pallotyńskiej,
Temat naszej dzisiejszej refleksji i modlitwy po raz kolejny zaczerpnęliśmy z modlitwy przygotowującej nas do Kongresu Generalnego ZAK. Jest to bardzo szczera modlitwa płynąca z naszych serc: „Spraw, abyśmy byli narzędziami pokoju i miłości, odzwierciedlając miłość Chrystusa w każdej sytuacji”. Każdy członek Pallotyńskiej Rodziny jest wezwany do bycia narzędziem pokoju i miłości, poprzez odzwierciedlanie miłości Chrystusa w każdej możliwej sytuacji.
Modlitwa ta przypomina słynną modlitwę wielkiego świętego Franciszka z Asyżu: „Panie, uczyń mnie narzędziem Twojego pokoju”. Jest to ponadczasowy wyraz pokory, miłości i służby innym. Modlitwa ta oddaje zaangażowanie św. Franciszka na rzecz pokoju, miłości i współczucia, podkreślając cnoty takie jak przebaczenie, zrozumienie i bezinteresowność.
Jest to również przypomnienie dla wszystkich członków Zjednoczenia, że muszą być autentycznie zaangażowani w sprawy świata. Muszą być narzędziami pokoju i miłości, braterskiej komunii i solidarności, poprzez praktykowanie przebaczenia i współczucia. Muszą być uzdrowicielami i opiekunami wdów i sierot. Ale wszystkie te rzeczy mają być czynione nie ze względu na ich własne zasługi, ale mają jedynie odzwierciedlać miłość Chrystusa w każdej sytuacji.
Pierwsze czytanie z Księgi Ozeasza przypomina nam, że możemy przestać być narzędziami pokoju i miłości. Izrael stał się jak bujna winorośl wydająca obfite owoce. „Im bardziej rosły jego owoce, tym więcej budował ołtarzy; im bogatsza stawała się jego ziemia, tym bogatsze stawiał święte filary. Ich serca były podzielone, za co musieli zapłacić. On sam zburzy ich ołtarze i zniszczy ich święte filary” (Ozeasza 10:1-2). Bóg zniszczył arogancję i symbole nieśmiertelności.
„Siejcie dla siebie zbawczą sprawiedliwość, zbierajcie żniwo wiernej miłości; rozwalcie wasz ugór: nadszedł czas, aby szukać Jahwe, aż przyjdzie, aby spuścić na was deszcz zbawczej sprawiedliwości” (por. Ozeasza 10:12). Stąd zaproszenie do zbierania żniwa miłości.
W dzisiejszym fragmencie Ewangelii widzimy, jak Jezus upoważnia dwunastu uczniów do zbierania „ żniwa” i głoszenia Królestwa sprawiedliwości i miłości.
„Przywołał dwunastu swoich uczniów i dał im władzę nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszelkie choroby i wszelkie dolegliwości” (por. Mt 10, 1-7).
Jezus dał im władzę nad duchami nieczystymi, źródłem podziałów i konfliktów. Królestwo Boże będzie naznaczone wartościami komunii, sprawiedliwości i pokoju.
W tym kontekście bardzo stosowne są słowa świętego papieża Pawła VI w Populorum Progressio (nr 76):
„Kiedy walczymy z ubóstwem i sprzeciwiamy się niesprawiedliwym warunkom teraźniejszości, nie tylko promujemy ludzki dobrobyt; wspieramy również duchowy i moralny rozwój człowieka, a tym samym przynosimy korzyść całemu rodzajowi ludzkiemu. Pokój nie jest bowiem po prostu brakiem działań wojennych, opartym na niepewnej równowadze sił; jest on kształtowany przez wysiłki skierowane dzień po dniu w kierunku ustanowienia uporządkowanego wszechświata, którego pragnął Bóg, z doskonalszą formą sprawiedliwości między ludźmi”.
Mówiąc o misji Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego we współpracy ze wszystkimi ludźmi dobrej woli, żywymi obrazami samego Miłosierdzia, Statut Generalny w numerze 16 określa szereg obszarów naszego zaangażowania w świecie, takich jak: ochrona wartości życia ludzkiego i rodziny, praca na rzecz promowania sprawiedliwości, solidarności, pokoju i ochrony stworzenia, zachęcanie do dialogu międzyreligijnego oraz troska o ubogich i potrzebujących.
W naszej Rodzinie Pallotyńskiej mamy niezliczone przykłady zaangażowania w potrzeby ludu Bożego. To, co czynimy dla ubogich i potrzebujących, będzie największą zasługą przed Bogiem. Bez autentycznego zaangażowania w czyny braterskiej miłości, Zjednoczenie zawsze pozostanie tylko ideą bez wyrazu.
Kończę tymi słowami nadziei wyrażonymi przez papieża Franciszka w encyklice „Fratelli Tutti”:
„Zapraszam wszystkich do odnowionej nadziei, ponieważ nadzieja „mówi nam o czymś głęboko zakorzenionym w każdym ludzkim sercu, niezależnie od naszych okoliczności i uwarunkowań historycznych. Nadzieja mówi nam o pragnieniu, aspiracji, tęsknocie za spełnionym życiem, pragnieniu osiągnięcia wielkich rzeczy, rzeczy, które wypełniają nasze serce i podnoszą naszego ducha do wzniosłych rzeczywistości, takich jak prawda, dobro i piękno, sprawiedliwość i miłość… Nadzieja jest odważna; potrafi spojrzeć poza osobistą wygodę, drobne zabezpieczenia i rekompensaty, które ograniczają nasz horyzont, i może otworzyć nas na wielkie ideały, które czynią życie piękniejszym i bardziej wartościowym”. Kontynuujmy zatem podążanie ścieżkami nadziei” (n. 55). Amen.
Jacob Nampudakam SAC
Przewodniczący ZAK
👉 IV Kongres Generalny ZAK
